|
|
| | | ქარში ვფანტავ ფიქრებს, სევდა მავსებს ისევ, შემოდგომის ნისლებს ბინდი ერთვის ცის ქვეშ. მზეში მთვარის ლალები, ქალი, უცხოდ მარები, კვირტი - ჭირხლით ნაცვარი, ხან წვიმაა, ხან დარი. ჩუმი ლოცვა განთიადს ჩემი შენთვის, . . . ანთია ღამის ცაზე ვარსკვლავი, ვერცხლის შუქით ნახატი. ნეტავ ვიყო ყოველთვის, ამ მიწაძე, გონებით, თუნდაც ლექსად ნათარგმნი, მაგრამ შენთვის . . . მარადის!
|
| |
| კატეგორია: ლექსები|Verse | დაამატა: volka 2010-04-01, 3:33 PM | ნანახია: 1109 | გადმოწერილია: 320 | კომენტარი: 0 | რეიტინგი: 0.0/0
|
|
|